Liefde van later

Herman van Veen

Als liefde zoveel jaar kan duren,
dan moet het echt liefde zijn,
ondanks de vele kille uren,
de domme fouten en de pijn.
Heel deze kamer om heen,
waar ons bed heeft gestaan,
draagt sporen van een fel verleden,
die wilde lijkt nu heen,
die zoete razernij vergaan,
de wapens waar we toen mee streden.

Ik houd van
met heel mijn hart en ziel
houd ik van jou.
Langs de zon en
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog steeds van jou.

Jij kent nu al mijn slimme streken,
ik ken allang heksenspel.
Ik hoef niet meer om jou smeken,
jij kent mijn zwakke plaatsen wel.
Soms liet ik jou lang
misschien was wat je deed verkeerd,
maar ik had wel eens vriendinnen.
We waren jong en niet van steen
en zo hebben we dan toch
je kunt altijd opnieuw beginnen.

Ik houd van jou,
heel mijn hart en ziel
houd ik van jou.
de zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog van jou.

We hebben zoveel jaar gestreden
tegen en met elkaar.
Maar rustig leven tevreden
is voor de liefde een gevaar.
huilt allang niet meer zo snel,
ik laat me niet zo vlug meer gaan,
we houden onze woorden binnen.
Maar al beheersen we het spel
een ding blijft toch bestaan:
de zoete oorlog van het minnen.

Ik houd jou,
met mijn hart en ziel
houd ik van jou.
Langs de zon en maan
tot aan het ochtendblauw,
ik houd nog steeds van jou.

Ik houd steeds van jou,
voorgoed van jou.